Littekens – zichtbaar én onzichtbaar
✨ Over trauma’s, onzekerheid, zelftwijfel en de kracht van heling
We dragen ze allemaal: littekens.
Sommige zijn zichtbaar, andere onzichtbaar. Ze ontstaan uit pijn, verlies, teleurstelling of trauma. En ook al lijken ze soms vervaagd, ze blijven onderdeel van wie we zijn.
Littekens uit je kindertijd kunnen jarenlang sluimeren. Als je ze niet verwerkt, kunnen ze op latere momenten in je leven naar boven komen — soms onverwachts, en op manieren die je niet meteen herkent. Lichamelijk, geestelijk, emotioneel. Maar wat ik heb geleerd: het doet nooit meer zoveel pijn als de eerste keer.
Toen mijn dochter werd geboren, verloor ik mezelf.
Opeens voelde ik me klein, onzeker, bang. Haar geboorte raakte iets ouds in mij. Een diepe overtuiging die ik al sinds mijn jeugd met me meedroeg: Ik ben niet goed genoeg.
Jarenlang werd me dat verteld. Door klasgenoten, door volwassenen, zelfs door mijn mentor tijdens de opleiding tot verpleegkundige. Ik was twintig, klaar om mijn scriptie in te leveren. Toen zei ze:
“Je hoeft het eigenlijk niet eens te proberen. Je hebt het niveau van een kleuter.”
Ze wíst dat ik dyslexie heb. Ze had me daarvoor nog gemaild hoe goed ik bezig was. Maar toch zei ze dit. Zo hard. Zo vernietigend.
Ik brak.
Maar ik ben niet gebroken gebleven. Na de geboorde van mijn dochter volgde twee jaar therapie. Daarna kreeg ik coaching om mijn zelfvertrouwen opnieuw op te bouwen. Langzaam durfde ik weer te geloven in mezelf. Ik groeide, ik bloeide.
En ik besloot: mijn kinderen zullen zien dat als je écht iets wilt, je het kunt bereiken. Op jouw manier.
Vandaag kan ik dit zeggen: ik bén slim. Op mijn manier.
Ik heb een hbo-opleiding afgerond. Ik heb een mooie baan én een eigen coachingpraktijk. En bovenal: ik heb geleerd om mijn verleden onder ogen te zien — zonder dat het me nog (vaak) regeert. Want het blijft altijd onderdeel van jezelf, alleen de vraag is; hoe ga jij ermee om?
Zonder hulp had ik dat niet gekund. Zonder hulp had ik mijn trauma’s niet kunnen verwerken. Soms is het moedigste wat je kunt doen… toegeven dat je het niet alleen hoeft te doen.
💡 Herken jij je in dit verhaal?
Voel je je soms vastlopen door oude overtuigingen of pijn uit je verleden?
Je bent niet alleen. Je mág hulp vragen. Het is geen zwakte — het is een eerste stap naar kracht.
Wist je dat…
-
Trauma dat niet wordt verwerkt, zich kan vastzetten in het lichaam?
-
Onderzoek toont aan dat negatieve overtuigingen uit de jeugd je zelfbeeld tot ver in de volwassenheid kunnen beïnvloeden?
-
EMDR, lichaamsgerichte therapie en coaching bewezen effectief zijn bij het helen van jeugdtrauma?
